Soy una miguita de pan,
picotéame un poco,
pero no te lo acabes todo.
Conmigo no podrás hacerte un bocadillo,
sólo algún bocado de mí arrancarás.
¡Reivindico sobrasada, atún o chorizo;
un poco de “pantomata”, aceite y sal!
Pero creo que no hace falta,
porqué soy una miguita muy pequeña,
casi un átomo etéreo.
Soy una miguita de pan,
picotéame un poco,
pero no te lo acabes todo.
Me encantaría ver acercarse tus labios,
para que arrancaran una muesca de mí.
Y que te llevaras ese jugoso pedacito
en tu húmeda boca.
Desearía ver fusionarse
la amilasa con el almidón.
Mmmhhh...sumo placer.
Soy una miguita de pan,
picotéame sólo un poco,
pero no te lo acabes todo.
Ay, que gorrioncilla vendría
revoloteando hacia mí,
risueña, coqueta, primaveral;
y me llevaría consigo en su pico
hasta acariciar las altas ramas,
las blancas nubes, el aire susurrante...
Soy una miguita de pan,
picotéame un poco,
¡o devórame todo!
Els rars, per Enric Sòria Parra.
-
Els rars Enric Sòria. Pròleg al llibre "Els convidats de pedra", de Ponç
Puigdevall. Edicions El llop ferotge. Girona, desembre de 2015. És sabut
que una d...
Fa 9 anys
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada