19/11/08

Sí cariño, tienes razón.

Pensaba que no me influía,
que yo no sería diferente por confiar en tí.
Creí que era una buena idea arriesgarme,
no cabían dudas,
pronto todo cambiaría y serías tú.

Busqué en el bolsillo y me ví ,
y te ví fuera,
lloranado.
Y quería,
y intentaba,
y lo sabes.
Pero sin preguntar ya contesabas: - porqué sí.

Ves muy claro el camino,
pero da pereza caminar.
Solo por decir que sí,
por seguir diciendo: -no puedo.
Sabes que es un:- no quiero de mentira.
Destroozar tu alrededor,
tirar a la basura lo que te da vida.

¿Sabes cuantas veces pensé que no querías?
¿Que no pensabas hacer un mínimo esfurzo?
¿que todo esto íba a acabar así?,
¿que ya no me querías?
¿que llegaría un día que ya no podría contar contigo?,
¿que dudaría de si es real la persona a la que quiero?

¿Sabes cuantas veces cariño?


Ninguna.


8Ï8

1 comentari:

Unknown ha dit...

be,Lida, que t'haig de dir?
Que m'ha semblat un final increible? Un altre no, pero tu, tens aquest do de acabar com mai
s'espera amb tot.
ja!
un peto